نقد فیلم اینجا بدون من: اینجا بدون من خیلی خوب شروع می شود اول شخصیت های اصلی فیلم را نشان می دهد و بعد تیتراژ اول فیلم شروع می شود بسیار دیدنی است.

اینجا بدون من فیلمی خاصی است از یک کارگردان خاص که سکانس ها و لحظه های دیدنی دارد.این کارگردان فیلم های قبلی اش هم بسیار خاص و عالی بوده مثل فیلم خاص پرسه در مه اما بهترین فیلم بهرام توکلی تا الان اینجا بدون من است که بسیار هم خوب اقتباس شده از نمایش نامه باغ شیشه ای توکلی اقتباس ایرانی خوبی گرفته از نمایش نامه باغ شیشه ای. هر مخاطب وقتی این فیلم را می بیند یک برداشت جداگانه از این فیلم  دارد. مثلا اون سکانسی که احسان (صابر ابر) در اتوبوس است و مادرش بهش زنگ می زند و بقیه سکانس های فیلم را می بینیم که احسان (صابر ابر) برگشته . ولی واقعا برگشته؟ / یا بقیه سکانس های فیلم رویاهای صابر ابر است؟/ مخاطب می تواند هر برداشتی از این فیلم داشته باشد می توانند بگویند رویاست یا می توانند بگویند واقعیت است.

مخاطب با دیدن این فیلم به تفکر می نشیند و به فیلم فکر می کند این خیلی خوبه.اما اگر توجه کنید در سکانسی که احسان (صابر ابر) در سینما است دیالوگ می گوید : آدم ها می تونند مثل فیلم ها سرنوشت  شان را عوض کنند./ فیلم اینجا بدون من یک سوتی هم داشت که کمتر کسی هم متوجه این سوتی شد. سوتی این است که ما می بینیم که احسان (صابر ابر)در سینماهای تهران فیلم های کلاسیک می بیند اما اگر توجه کنیم در سینماهای تهران هیچ فیلم کلاسیکی نمایش داده نمی شود.پس احسان (صابر ابر) از کجا آن فیلم ها را می بیند؟/ در سکانس آخر فیلم چهره احسان (صابر ابر ) را می بینیم که یک غمی در نگاهش است و خوش حال نیست شاید در رویاهایش هم به آن چیزی که می خواسته نرسیده.

فیلم توسط احسان (صابر ابر) روایت می شود. یکی از دلایل استقبال مردم هم از این فیلم شاید این باشد که این فیلم واقعیات جامعه را نشان می دهد. فیلم های این روزها همه شان تلخ است مثل جرم یا قصه پریا یا همین فیلم اینجا بدون من و ... ولی تلخ هم تا یه حدی خوب است. در کل فیلم اینجا بدون من یک فیلم بدون نقص است و پیشنهاد می شود به همه کسانی که این فیلم را ندیده اند حتما این فیلم را ببینند

بهترین سکانس فیلم:سکانس آخر فیلم بسیار دیدنی است . آرامش خیلی خوبی داره این سکانس .